ได้ยินคนพูดถึง/ชื่นชมเกมตระกูล Persona มานานมาก แต่ไม่เคยเล่นเพราะตอนเด็กๆมีแค่ PS1 เกมช่วง PS2-PS4 เลยเป็นช่วงหลุมดำของผม เกม Persona 3 ต้นฉบับเป็นเกมปี 2006 ลงให้ PS2 และปี 2024 ที่ผ่านมา Atlus เอามารีเมคใหม่ในชื่อ Persona 3 Reload โดยวาดใหม่หมดให้ภาพทันสมัย เอาระบบต่างๆจาก Persona ภาคใหม่ๆ มาใส่ด้วยให้เข้ากับยุคสมัย ผมเองไม่เคยเล่น Persona ภาคไหนหรือเกมในจักรวาลที่เค้ากันเรียกว่า Shin Megami Tensei เกมไหนมาก่อนเลย ไม่รู้ด้วยว่าเกมมันประมาณไหน สนุกยังไง รู้แค่เป็น JRPG ตอนแรกจะเล่น Persona 5 เพราะเพื่อนแนะนำและมีแต่คนสรรเสริญ แต่พอลองหาข้อมูลก่อนแล้ว (ใช่ แค่จะเล่นเกมต้องศึกษาก่อนว่าเล่นอะไรดี) ชาวเน็ตก็แนะนำว่า จริงๆจะเล่นภาคไหนก่อนก็ได้ เพราะแต่ละภาคไม่เกี่ยวกัน แต่ถ้าไม่เคยเล่นภาคไหนมาก่อน แนะนำให้เริ่มจาก P3 ก่อนเพราะ ถ้าเล่น P5 ก่อน จะทำให้เล่น P3/P4 ไม่สนุกเท่าที่ควร แต่ถ้าเล่นเรียงตามภาคจะเห็นพัฒนาการ แล้วเค้าว่ากันว่าเนื้อเรื่อง P3 ดีกว่า dark กว่าภาคอื่นๆ อีกประเด็นที่สำคัญคือ P3 ใชัเวลาจบ 60-80 ชม. ขณะที่ P5 ใช้ 100+ ชม....

พึ่งเล่น Hogwarts Legacy จบเมื่อวาน เป็น 1 ในเกมที่ตั้งใจประกอบ PC ใหม่ เพื่อมาเล่นเลย (ตอนนี้เล่นเกือบครบแล้วเหลือแค่ Baldur’s Gate 3 รอมันลดราคาเยอะๆอยู่ ไม่ลดซักที) เกม Harry Potter ล่าสุดที่ผมเคยเล่นคือ Harry Potter ภาค 1 บน PS1 ปี 2001 นู่นเลย เกมนี้เลยสดใหม่มากสำหรับผม ตัวเกมเป็นเรื่องราวในโลกของ Harry Potter แต่ย้อนไป 100 กว่าปีก่อนยุคของแฮร์รี่ โดย settings ก็คือฮอกวอตส์และพื้นที่ข้างเคียงเช่น ฮอกมีดส์และป่าต้องห้ามนี่แหละ โดยผู้เล่นรับบทเป็นนักเรียนใหม่ที่พึ่งมาเข้าฮอกวอตส์ตอนปี 5 แล้วไปเกี่ยวพันกับเวทมนตร์โบราณ เนื้อเรื่องก็ดำเนินไปจากจุดนั้น ไม่สปอยล์ หลังจากเล่นจบ คิดว่าเนื้อเรื่องหลักสนุกดี แม้จะไม่ make sense หลายจุดแต่ก็มองข้ามไปได้ ด้วยความที่เป็นเกม open world มันมีอะไรให้ทำเยอะมาก มีทั้ง main story quest ที่เป็นเนื้อเรื่องหลัก มี relationship quest ที่เป็นเนื้อเรื่องของตัวละครต่างๆที่ก็โยงกับเนื้อเรื่องหลักด้วยบางส่วน และ side quest อื่นๆเพื่อเก็บ item ให้ครบ หรือพวก monster camp/cave ที่ให้เราบุกเข้าไปลุยสู้/หาของได้...

เห็นคนแนะนำเรื่องนี้ผ่านๆตาจากที่ไหนซักแห่งเลย Add เข้า My List ใน Netflix ไว้นานจนลืม จนหลายเดือนก่อนเปิดดูโดยไม่ได้คาดหวังอะไร ปรากฏว่าชอบมาก โดนเส้นมากๆ ผมชอบดูซีรียส์แนว Political Drama อยู่แล้ว แนวชิงไหวชิงพริบในกรอบของการเมือง เพื่อนคนนึงให้คำจำกัดความว่า ผมชอบดูคนใส่ชุดดีๆ พูดอะไรฉลาดๆ สู้กัน plot ของเรื่อง(แบบเลี่ยงสปอยล์)คือ นางเอกเป็นนักการทูตอเมริกันระดับปฎิบัติการในตะวันออกกลาง จู่ๆ ประธานาธิบดีก็ตั้งนางเอกเป็นเอกอัคราชทูตประจำประเทศอังกฤษ ซึ่งเป็นตำแหน่งใหญ่มาก เหตุผลที่ตั้งนางเอกไปดูเอง ไม่อยากสปอยล์ นางเอกเลยต้องปรับตัวจากคนทำงาน กระโดดไปเป็นผู้บริหาร(ใหญ่สุดในสถานทูต) พร้อมกับรับมือปัญหาล้านแปดทั้งการเมืองภายใน การเมืองอังกฤษ และการเมืองระหว่างประเทศ ขณะเดียวกันก็รับมือกับสามีตัวเองด้วย ที่เคยเป็นเอกอัคราชทูตมาก่อน แต่ตอนนี้กลายมาเป็นแค่สามีท่านทูต เป็นคนกะล่อนและอยู่เฉยๆไม่ได้ พยายามช่วยนางเอกแต่วิธีการขัดกับนางเอกที่เป็นคนตรงๆ เลยกลายเป็นทั้งช่วยและสร้างปัญหาให้นางเอกไปพร้อมๆกัน ตอนละ 50 นาที แต่ใช้เวลาดูแต่ละตอนเพิ่มอีก 20 นาที เพราะพูดกันเร็วมาก ต้องดูไปกดหยุดไป แล้วย้อนไปฟังใหม่ และแต่ละตอนก็จบแบบค้างคา หยุดดูไม่ได้ ขออีกตอน ซีซั่น 1 มี 8 ตอน ดูจบปั๊ปซีซั่น 2 ตามมาอีก 6 ตอน ซึ่งก็ยังรักษาคุณภาพได้ดีอยู่ ได้เรตติ้ง 95% จาก Rotten Tomatoes และได้คะแนน IMDB 8.0/10...

ต้นปีที่ผ่านมานี้ Kobo (คู่แข่ง Kindle) เปิดศักราชใหม่ด้วยการออกรุ่นใหม่เป็นจอสี ชื่อ Kobo Libra Colour ส่วนตัวใช้ Kobo Libra 2 (รุ่นก่อนหน้าของรุ่นใหม่นี้) มาก่อนอยู่แล้วและค่อนข้างชอบ (ชอบมากกว่า Kindle ที่เคยใช้) พอรุ่นใหม่เป็นจอสีออกมา ก็เกิดกิเลสสิครับ อยากได้ เพราะ e-ink จอสี เป็นเทคโนโลยีที่รอมานานแล้ว พัฒนามาน่าจะเกิน 10 ปี ก่อนหน้านี้ก็มีผู้ผลิต e-reader เจ้าอื่นเริ่มใช้จอสีมาแล้วซักพัก แต่ Kobo น่าจะเป็นเจ้าใหญ่เจ้าแรกที่เริ่มใช้จอสี (รึเปล่านะ?) ด้อมๆมองๆ ดูรีวิวมากมาย สุดท้ายก็คิดว่าลองใช้เองดีที่สุด เลยสั่งมาผ่าน Amazon (ใช่ครับ สั่งผ่าน Amazon เว็บคู่แข่งนี่แหละ) ช่วงนี้ฟรีค่าส่งมาไทย แต่โดนภาษีไปหลาย % อยู่ เนื่องจาก Kobo พอเริ่มผลิตรุ่นนี้และเลิกผลิด Kobo Libra 2 ไปเลย แผนของผมก็คือซื้อมาลองใช้ก่อน ชอบอันไหน ก็ขายอีกอันทิ้ง หลังจากได้ลองใช้มาเกือบ 1 เดือน โดยรวม Kobo Libra Colour นี่แทบจะเหมือน Kobo Libra 2 เลย ต่างแค่อัพเกรดขอเป็นจอสี และรองรับ Stylus (ซึ่งผมไม่ได้ใช้อยู่แล้ว)...

โตมากับเกมของ Nintendo แต่แทบไม่เคยได้ยินชื่อเกม Metroid มาก่อนเลย ตอนเด็กๆก็เล่นแต่ Rockman จนหลายปีก่อน เล่นเกม Hollow Knight แล้วชอบมาก เลยได้รู้จักกับเกมประเภทที่เรียกว่า Metroidvania ซึ่งตั้งชื่อตามเกม Metroid คิดดูว่า Metroid เป็นเกมตำนานระดับเอามาตั้งชื่อเป็นประเภทนึงของเกมเลย Metroidvania นิยามของเกม Metroidvania คร่าวๆคือเป็นเกม action-adventure หรือ platformer ที่ด่านไม่ได้เป็นเส้นตรงแบบจากจุดเริ่มต้นถึงเส้นชัย(แบบ Mario) แต่เป็นแผนที่ใหญ่ๆ ที่ผู้เล่นไปได้แค่บางโซนก่อน แล้วค่อยๆปลดล็อกไปเรื่อยๆ ผู้เล่นจะเริ่มจากโซนเล็กๆ มีความสามารถ/อาวุธจำกัด แล้วผู้เล่นจะต้องหาทางไปต่อเอง(ก็จะหลงเยอะหน่อย) เปิดโซนใหม่ๆและขยายแผนที่ไปเรื่อยๆ โดยการแก้ปริศนาหรือหาอาวุธ/ความสามารถใหม่ๆ เช่น เก็บชุดกันความร้อนเพื่อเดินผ่านโซนที่เป็นลาวาได้ ปราบบอสเพื่อเอาปืนที่ใช้โหนตะขอข้ามหลุมใหญ่ๆได้ เป็นต้น หลายครั้งคือจะเปิดห้องๆนึง ต้องไปหาของที่ซ่อนอยู่อีกฝั่งนึงของแผนที่ ก็จะเดินผ่านด่านเดิมๆอยู่หลายรอบ แต่ประสบการณ์ของผู้เล่นอาจจะต่างไปในแต่ละรอบ มอนสเตอร์ที่เคยฆ่ายาก อาจจะง่ายขึ้น เพราะผู้เล่นมีอาวุธดีขึ้น เลือดเยอะขึ้น เกมที่ออกแบบดีๆ ตัวผู้เล่นจะพัฒนาไปพร้อมๆกันแบบเนียนมากๆ นอกจากของที่ต้องเก็บเพื่อไปต่อ ก็จะมีของที่เป็น optional คือไม่ต้องเก็บก็ได้ แต่มีประโยชน์คือเก็บแล้วก็จะเก่งขึ้น หรืออยากจะจบเกมแบบ 100% ก็ต้องเก็บให้หมด Metroid Universe พอ Metroid ปล่อยภาคใหม่ชื่อ Metroid Dread ออกมา เลยกลายเป็นเกม Metroid เกมแรกที่ได้เล่น เล่นจบแล้วก็ชอบมากๆๆ ชอบจนเล่นจบ 100% เลย...

หลังจากเดือนก่อนปล่อย mangafmt ซึ่งพัฒนาบน WSL2 และ Build/Run ได้บน Linux เท่านั้น ความตั้งใจถัดมาคือ อยากทำให้มันรันได้บน Windows/OSX ด้วย เพราะคนส่วนใหญ่ใช้ และส่วนตัวก็ใช้ Windows เป็นหลัก หลังจากค้นๆ อยู่แป๊ปนึงก็พบว่า Go มัน cross-compile ง่ายมาก! ตามรูปปกด้านบนเลย แค่ set environment variable ชื่อ GOOS และ GOARCH แค่นั้นก็ build ได้ทั้งข้าม OS และ Architecture แต่โลกไม่สวยงามแบบนั้น ถ้าโค้ดเรามีเรียกใช้ C library อยู่ ชีวิตจะยุ่งยากขึ้นมากในการ build และ lib ที่เราใช้คือ ImageMagick ซึ่งมันทั้งใหญ่และ dependencies ตามมาอีกเพียบ แถมมีเวอร์ชั่น 6 กับ 7 ซึ่งแต่ละ platform อาจจะใช้คนละเวอร์ชันกันอีก หลังจากลองพยายามอยู่ซักพัก ก็ไม่เอาดีกว่า แก้เป็น pure Go ดีกว่า ข้อดีคือ build ง่าย และ executable ที่ออกมา คือรันได้เลย ไม่ต้องลง runtime dependencies เพราะงั้น ต้องเอา ImageMagick ออก...

ช่วง 2-3 อาทิตย์ที่ผ่านมา นั่งทำโปรเจคใหม่ของตัวเอง ชื่อว่า mangafmt เป็นโปรแกรมไว้แปลงไฟล์หนังสือการ์ตูน (บนอินเทอร์เน็ตเรียกตามญี่ปุ่นว่า มังงะ/Manga) เพื่อให้อ่านบน E-ink reader ได้สวยงามและสะดวกมากขึ้น นั่งทำช่วงหลัง 3 ทุ่มเป็นต้นไปของแต่ละวัน เรียกว่าหมกมุ่นได้เลย แทบไม่ได้เล่นเกม/ดูซีรียส์ ขับรถก็คิดถึง ว่าจะทำออกมายังไงดี ใช้วิธีไหนดี บางคืนคิดถึงจนนอนไม่หลับ ไม่ได้สนุกกับการเขียนโปรแกรมแบบนี้มานานมากแล้ว ได้ทำสิ่งที่เราอยากได้เอง กำหนดเองได้ว่าจะทำอะไรหรือไม่ทำอะไร จะทำออกมาแบบไหน โปรแกรมทำอะไรได้บ้าง ตอนนี้ v0.2.1 เสร็จแล้ว สิ่งที่ทำได้คือ (ฟีเจอร์เด็ด) ตรวจจับหน้าคู่ได้ (แบบคร่าวๆ) แล้วเอา 2 หน้ามาต่อกันกลายเป็นหน้าใหญ่หน้าเดียวตามแนวนอนได้ หน้าคู่คือ คนวาดจะวาดใช้พื้นที่ 2 หน้าต่อกัน ซึ่ง e-reader โดยทั่วไปมันแสดงได้ทีละหน้า ทำให้เวลาอ่านจริงๆเสียอรรถรสอยู่พอสมควร เพราะฉากหน้าคู่มักจะเป็นฉากที่มี impact แต่ดันเห็นแค่ทีละครึ่ง ย่อขนาดรูปให้เหมาะกับขนาดจอ รวมทั้งหมุนรูปด้วยถ้าเป็นแนวนอน ตัดขอบพื้นที่สีขาวว่างๆของแต่ละหน้าได้ (เรียกว่า trim) เพื่อจะใช้พื้นที่บนจอเล็กๆได้คุ้มขึ้น ตัวหนังสือจะใหญ่ขึ้นอีกหน่อย ลดจำนวนสีเป็นขาวดำ 16 สี (4-bits grayscale) เพราะจอ e-reader มันแสดงภาพสีไม่ได้ รองรับไฟล์ที่อ่านจากขวาไปซ้าย (เปิดแบบหนังสือการ์ตูนญี่ปุ่น) แปลงไฟล์เป็น EPUB/KEPUB/CBZ มายังไง ทำไปทำไม พอดีเริ่มหันมาอ่านการ์ตูนบน Kobo Libra 2 ที่ตัวเองมี โดยซื้อการ์ตูนจาก Google Play Books แปลงไฟล์นิดหน่อย แล้วได้มาเป็นไฟล์ PDF แต่พอเปิดอ่านในเครื่องก็พบว่า เวลาเปลี่ยนหน้ามัน lag นิดหน่อยเพราะเป็น PDF คนบนเน็ตก็แนะนำให้แปลงไฟล์เป็น EPUB/KEPUB แล้วจะลื่นขึ้น (ซึ่งจริง) ลองใช้โปรแกรมที่เค้านิยมกันชื่อ KCC แปลงดู...